MINANGKABAU

Minangkabau.
Jikok tadangan kato nantun, manyimbua darah dalam pambuluah. Tabayang lansuang rumah gadang bagonjong, tampak saluak jo tikuluak tunciang, timbua bangga di dado, taraso mulia dihati, bak lahia di tanah berkah, bak timbua di masyarakat nan tinggi, bak raso jadi suku nan paliang santiang.

Kato diujuang tadi nan indak lamak, sifat nantun nan bakambang banyak, buto mato dek kabanggaan, pakak talingo dek ka ongehan, mati raso de kasombongan. Iyo nan di awak juo nan nomor satu.

Takilek ikan dilubuak, lah tantu jantan batinonyo, diasak urang lubuak nantun, talonsong ongeh wak manyampaiannyo. Lubuak di asak ndak kacenoan, dalamnyo lunau nan indak ta ukua, aia karuah nan ma andokan, riak tanang nan mangicuah. Kok karuah dek dupakaruah urang, kok tanang dek angin nan di imbek, lah ndak jaleh isi tabek, tapi nan ota gadang balapia juo, dan diawak yo santiang juo.

Ibaraik kato rang tuo-tuo, bantuak katak dibawak tampuruang, sangko urang nan jadi katak nyo, ruponyo awak nan indak sadar, sangko kabodohan urang nan jadi tampuruang, kironyo ongeh diawak nan mangungkuang.

Takuruang nak dilua, tahimpik nak diateh. Indak salah rang sa isuak, nan salah urang mamakai kini. Dipadia urang takuruang dilua, dilua nan baujan bapaneh, indak dibao sato jo parundingan didalam, lamo barado dilua kenyataan, didalam mimpi wak santiang juo. Kok taimpik urang di bawah, dek inyo tau ka ujan batu, awak diateh nan maidokan, lah bangkak bangkak taraso gapuak juo.

Jikok didiri sanak tadapek nan bantuak iko, tolonglah capek baputa arah, sifat nan bukan dinilai surang, tapi sifat nan dinilai urang banyak. urang nan banyak bukan urang nan takuik jo awak, tapi rang banyak nan talok mangecek kabanaran.
Jikok ndak ado nan mangatoan kabanaran, sanak artinyo nan manutuik jalan.